Kolibrievlinder

Macroglossum stellatarum

Voorkomen: M. stellatarum is een trekvlinder uit Zuid-Europa. 100 tot 200 waarnemingen per jaar is normaal maar in het warme jaar 2003 zijn er vele 1000-den gezien in heel het land.
Familie: pijlstaarten (SPHINGIDAE)
Dagactieve nachtvlinder.
Vliegtijd: De hoofdvliegtijd van de kolibrievlinder ligt tussen eind mei en begin oktober. De tot nu toe geregistreerde uiterste vliegdata zijn half mei tot half oktober.
Rups: Rups juni - tot in de herfst, vooral in augustus. Af en toe rupsmeldingen. Rups tot 65 mm lang. Lijf groen of bruin met kleine, witte wratjes, een witte subdorsale lijn, een gele streep onder de stigma's en een zwarte pijl met bruine punt op segment 11. Verpopt in de grond.
Voedselplant: walstrosoorten.
Bijzonderheden: Vliegt overdag als een kolibrie op (gekweekte) bloeiende planten (balkons en tuinen). Al in het voorjaar komen vlinders ons land binnen. Overwintert niet in Ned. In rust op muren, schuttingen e.d.

Vanmorgen in de trein zat ik nog te sippelippen omdat het al weer zo laat licht wordt. Op het station was geen Metro beschikbaar; de drukpersen hadden een storing. Tijdens de overstap leverde de dagelijkse extra wandeling gelukkig wel een Spits op. De overstaptrein was ook laat. Normaal kan ik bijna een kwartier gewoon lekker warm binnen wachten, maar nu kwam hij pas vlak voor vertrek langs het perron. Pas in de boemel vlakbij mijn werk werd het licht. Geen reeën, geen vogels, zelfs geen aardappelrooiende boer te zien.

Vanmiddag was ik net te laat voor de trein terug die ik normaal neem. Balend dan maar een half uur later naar huis. Dat haal ik deze week wel weer in, maar toch. Nu kwam het niet goed uit. Beide treinen waren gelukkig niet overvol, maar ik maak wel hele lange dagen zo. Gelukkig vond ik nu wel een Metro, maar het uitzicht uit de trein was niet spectaculair. Gewoon nevel en zware bewolking. Geen dag om te onthouden dus.

Toen ik thuis was werd ik de tuin ingelokt, om even te genieten van het mooie schilderwerk. Bovendien moest ik de sperziebonen bekijken die donderdag de grond ingestopt zijn. Ze komen met hun koppies al boven. Het zou een wonder zijn als dat nog vrucht draagt, maar het begint er op te lijken dat het kan. Terwijl we de bonen bewonderden zagen we dat de bloemkool ook al bloeit. Heel mooi violet. En terwijl we daar vlakbij stonden om goed te kijken kwam er een kolibrievlinder langs, over de reuzenafrikanen. We zagen hem allebei heel mooi. Razendsnelle vleugels, een tekening alsof hij ogen heeft en een tong die op een snaveltje lijkt. Wat een geschenk.

Alsof het niets is zat er ook nog een bont zandoogje op het huis. Ook heel mooi te wezen.