Annie

Gisteravond zat ik met een liedje van Annie MG Schmidt in mijn hoofd, en ik ging op zoek naar een online versie. Die heb ik niet gevonden weet ik nog. Welk liedje ik zocht weet ik niet meer, ik kwam op Youtube terecht en heb me kostelijk vermaakt met andere liedjes. Ik weet trouwens nog wel dat ik de tekst vond op jeugdsentimenten.net met een klein stukje lied gezongen door Wim Sonneveld.

Zo kwam ik terecht bij originelen uit Ja zuster Nee zuster, bij Leen Jongewaard als Opa, bij Jan Rot die een jaren '80 versie zong.........heerlijk allemaal. Ik moest slapen om weer om 6 uur op te kunnen staan, maar het werd later dan gepland. Na even zoeken blijkt het liedje "de kat van ome willem" te zijn. Die tekst is zo zalig, zo sterk en een tikkie rebels.

Dat zijn bijna alle teksten van Annie MG trouwens: rebels. Het 'lazer op' en 'lul' uit het liedje Pinksterdag schockeren in de eerste uitvoering het publiek hoorbaar. Behalve de mooie teksten ben ik gecharmeerd door veel dingen. De zalige arrangementen van Harry Bannink. De mooie stemmen en typetjes van o.a. Leen Jongewaard, Wim Sonneveld, André van de Heuvel. En ook heel erg: het tijdsbeeld.

De gebouwen zijn mooi, nieuw, ruim en in ruimte geplaatst. De stoepen worden nog geschrobd, voor de zieke buurvrouw wordt nog soep gekookt, voor de vreemdeling is nog mededogen in het hart. Er is best wel wat verbeterd sinds de jaren '60, maar we zijn ook veel moois kwijtgeraakt. Ons individualisme is niet de enige levensvorm die de moeite waard is en de prijs voor de welvaart is enorm. De saamhorigheid, het plichtsbesef en het gevoel niet alleen te staan, dat zijn allemaal mooie kanten van de kleine wereld die de gewone man toen kende.

We kennen elkaar niet meer en we betalen er een hoge tol voor. Ouders moeten het opvoeden helemaal zelf doen, want de school kan ook niet alles. Daarnaast moeten ze superman en vrouw zijn, of een andere combinatie, of gewoon alles alleen doen. Een kleinigheid is geen beloning meer en het kapitalisme is een lege godsdienst. Ik kan zo gelukkig worden van een slaplantje dat ontstaat uit een zaadje. Ik kan zo gelukkig worden van een tulp die opengaat in de zon. Ik kan zo gelukkig worden van een pony met een drinkend veulentje, of lammetjes bij de schaapskudde.

Juist van alles wat niets kost, en wat geen prijs heeft maakt mij gelukkig. Als ik erg verdrietig ben trek ik wandelschoenen aan en ga ik naar het bos. Zonder geld, maar met een thermoskan en ouderwetse boterhammen. Terug bij de essentie van ons bestaan word ik weer normaal. Dan gaat de stress er af, de druk en word ik weer een gewoon mens met gewone wensen. Dan hoef ik niets, en mag ik van alles. Dan bedenk ik ook briljante plannen.

Gewoon door de week sukkel ik maar wat aan. Niet dat het niet goed gaat, dat gaat het juist wel. Maar ergens op de achtergrond werk ik richting mijn plan. Een ander huis, een normale baan of levensvoorziening. Zelfvoorziend en in aanwezigheid van buren.

Normaal!